تفاوت بین انرژی های تجدید پذیر و پایدار

از آنجایی که عموم مردم نسبت به نیاز به کاهش تغییرات آب و هوایی با انتقال به اشکال جدید انرژی آگاه تر می شوند، اصطلاحات اغلب ممکن است به اشتباه درک شوند یا به اشتباه به جای یکدیگر استفاده شوند. یک مثال «انرژی پایدار» در مقابل «انرژی تجدیدپذیر» است. در حالی که هم انرژی پایدار و هم انرژی های تجدیدپذیر برای آینده سیاره ما حیاتی هستند، تفاوت های ظریفی بین این دو دسته وجود دارد. همه انرژی‌های تجدیدپذیر پایدار نیستند و همه منابع انرژی پایدار تجدیدپذیر نیستند.

انرژی های تجدیدپذیر چیست؟

تعریف انرژی تجدیدپذیر انرژی قابل استفاده ای است که از طریق فرآیندهای طبیعی مکرر ایجاد می شود – به عنوان مثال، وزش باد یا تابش خورشید. برخی از نمونه های رایج از منابع انرژی تجدید پذیر عبارتند از: خورشید، باد، آبی، جزر و مد، زمین گرمایی و زیست توده. این دسته بندی ها به دلیل وابسته بودن به آب و هوا و زمان، همیشه به راحتی در دسترس نیستند، اما به طور قابل اعتماد و طبیعی خود را دوباره پر می کنند و آنها را جایگزین ایده آل و بالقوه نامحدودی برای منابع محدود و مضر مانند سوخت های فسیلی می کند. منابع انرژی سنتی و تجدیدناپذیر مانند زغال سنگ و نفت، که از عصر صنعتی برای “تقویت” بیشتر زندگی مدرن ما استفاده می‌شدند، میلیون‌ها سال طول کشید تا شکل بگیرند و میزان مصرف آن‌ها بسیار بیشتر از نرخ تجدید آنهاست.

انرژی پایدار چیست؟

نحوه ایجاد، توزیع و در نهایت مصرف انرژی همه عوامل کلیدی در تعیین پایداری یا عدم پایداری یک منبع انرژی هستند. تعریف انرژی پایدار یک منبع انرژی است که می تواند برای آینده قابل پیش بینی بدون به خطر انداختن یا تهدید نسل های آینده حفظ شود. انرژی زمانی «پایدار» است که بتواند نیازهای یک جامعه را بدون تخلیه یا غیرقابل استفاده شدن به نوعی برآورده کند. انرژی زمین گرمایی، برق آبی، خورشیدی و باد از منابع رایج انرژی پایدار هستند.

تفاوت های کلیدی بین انرژی های تجدید پذیر و پایدار

همه انرژی های تجدیدپذیر انرژی پایدار نیستند و بالعکس. برای واجد شرایط بودن به عنوان پایدار، انرژی باید به طور کارآمد به دست آمده و توزیع شود. اما برخی از منابع انرژی تجدیدپذیر، مانند زیست توده، کاملاً پایدار نیستند. زیست توده به عنوان مواد ارگانیک ناشی از گیاهان و حیوانات، تجدید پذیر است و می تواند برای استفاده برای گرما یا سوخت سوزانده شود. اما در حالی که زیست توده به طور خودکار پر می شود، مصرف سوخت زیستی گازهای گلخانه ای منتشر می کند که می تواند بر محیط زیست و به نوبه خود بر نسل های آینده تأثیر منفی بگذارد. بنابراین، این شکل خاص از انرژی های تجدیدپذیر پایدار نیست مگر اینکه به دقت کنترل شود و در عین حال تولید انرژی را به حداکثر برساند و در عین حال محصولات جانبی مضر را به حداقل برساند.